|
Yanıt: Tanıyorum, Kinsin Sen! (Sû-i Zan'a Giriş)
Hematoloğa gidersin. Tanı koyar, ilaç verir, ama hiç dinlemez. Tarif etmek istedikçe batarsın, konuşmaya çalıştıkça bocalarsın. En sonunda kendine zarar veren insanların arasında bulursun kendini. Yaklaşır biri yanına, ekmeği böler gibi kırar jiletini ikiye, uzatır sana. Ağlarsın. Siler gözyaşını ve konuşmaya başlar: “Yanan bir evin içindekilerini kurtarmanın yolu; pencereyi veya kapıyı kırmaktır. İçindeki yangından kurtulmak da öyle! Kes kendini, ağlama! Hem... Doktorlar da, ‘Ağla, açılırsın, rahatlarsın’ demedi mi, herkes gibi? Ama sen, tut kendini, ağlama. Çünkü iç yangınının benzini... Neyse.”
Anlatmak istersin. Olmaz.
|