Çevrimdışı

Evet, şu sıralar yeterince içime kapandım. Arkadaş ortamında yeterince muhabbetlere dahil olamıyorum. Bunu fark ediyorum.. "Bir şeyin mi var?" - "Ne düşünüyorsun?" denildiğinde kestirme cevaplarla hemen sorularını çarptırıyorum. Uzun uzadıya anlatırım aslında; ama anlatmak da istemiyorum.. İçimde yaşıyorum hayatımı, düşüncelerimi, varlığımı, her şeyimi.. Şu sıralar böyle, geçer mi, bilmiyorum.. Sürekli tebessüm eden, insanlara en ufak derdinde yanında olan insanlar da bazen kapanabiliyor işte böyle.. Geçer mi? İnş.. Güzel günlerin gelmesini her daim diliyorum kalben dualarla.. Etki eden nedenler, gerekçelerim var mı? Fazlasıyla.. Belki bir gün, bu mesajımı okuduğumda bile, nasıl bir halet-i ruhiyem varmış da bunları yazmışım diyebileceğim... Belki de Küçük Prens'in dediği gibi; "Biliyor musun, insan çok üzgün olunca günbatımlarını seyretmeyi sever..."

__________________
bir bulut olsam, yüklenip yağsam,
dökülsem damla damla toprağıma.
bir deli nehir, bir âsi rüzgâr,
olup kavuşsam sıradağlarıma..