Çevrimiçi

Tanzimat edebiyatında; yazarların bir dönem etkilendiği bir "romantizm" akımı vardır. (Bunu bildiğiniz, günlük kullanımdaki romantizm olarak düşünmeyin.) Bu akımın devamında ise realizm gelmiştir. Realizm akımı gerçeğe daha uygundur. Bu dönemdeki romantizm akımından etkilenen yazarlar, iyiyi hep iyi; kötüyü hep kötü resmetmiştir. Tıpkı masallardaki gibi.

Ancak gerçek hayatta böyle bir şey yok. İyi hep iyi değildir, kötü hep kötü değildir. Bir insana iyiyken Ezel'deki Ömer kadar güvenip, inandığınız için kendinizi suçlayabilirsiniz. Bu özeleştiride, haklı da olabilirsiniz. Ama o insanla iletişiminiz kesildikten sonra; Cengiz Atay muamelesi yapamazsınız. Her türlü kötü şeyi ondan bekleyip varsayımlar kurarak öyle olmuştur, kesin bu da bunu da böyle yapmıştır gibi inanışlara kapılıp kendinizi doldurursanız, hem geçmişinize saygısızlık etmiş olursunuz hem de kendinizi boş yere üzmüş olursunuz. Karşınızdaki insana iftira atıyor olabileceğiniz noktasına ise hiç değinmiyorum bile. Emin olmadığınız, gerçekten öyle olduğuna tanık olmadığınız şeyleri öyleymiştir diye düşünüp, kendi geçmişinizi kötülemeyin. Bırakın o geçmiş, mazide iyisiyle ve kötüsüyle kalsın. Anılar hatırlanacaksa, güzel hatırlansın.

P.S.: Forum dışı.

__________________