Çevrimiçi

Burada ya kendi başımdan geçen ya da yakın çevremde olan bir durumu anlatmak istiyorum.
Hepimiz yaşantılardan dersler çıkarırız.
Bu konunun amacı budur.
(Kişi, yer ve isimler değiştirelecektir.)



Köklü bir üniversitenin, küçük bir ilçesinde üniversite okuyordu. Henüz gençliğinin baharında.

Melike dediler adına. Güzel de kızdı hani.
Sevdiği arkadaşları vardı. Hep beraber vakit geçirirlerdi.

Bir gün bir yolculuğa çıktılar. Yolda alkol alıyorlardı.

Melike, Caner, Demir, Süheyla ve Emel.
Bir kaza yaptilar.

Ve o kazada Melike yaralandı.
Diğerleri o kadar ciddi yaralanmamıştı.

O yıllardır yediğinin içtiğinin ayrı gitmediği arkadaşları korkmuştu kazadan dolayı başlarına birşey gelmesinden.


Kendinde olmayan ama kurtarilsa hayata tutunabilecek olan Melike'yi arabada bıraktılar.


Geriye arkasından,

"Acaba arabada alkollü napiyordu.?"
'Ailesinin haberi var mıydı acaba?"
"Caner daha evvel ki sevgilisine de sebep olmuş..."
"gitmeseydi canım. Su testisi şu yolunda kırılır..."

gibi sözler söylendi. O arkadaşları bir süre yargılandı. Ama hak ettikleri cezayı almadılar.
Melike, gencecikti.

Soydular giysilerini.
Koydular tazecik bedenini mezara.
Toprak utandı kendinden...




Tanrım, umarım Melike huzura ermiştir. [emoji257][emoji1651]

__________________

"The saddest summary of a life contains three descriptions: could have, might have, and should have."