Askerdeyken sol elimin işaret parmağını sigara ile yakmıştım yanlışlıkla. (Tam kemiğin olduğu kısmı, üstten) Bir süre sonra tam yaktığım yerde bir siğil çıktı dosta korku düşmana güven veriyor. Çok araştırdım yok okunacakmış yok amuda kalkarak 3 kulhu 1 elham okunacakmış yok kıçın açıkta yatacakmışsın. Çeşit çeşit saçma sapan öğütler vermişler bizim o çok bilen insanlarımız.
Ben ne yaptım biliyor musunuz?
Her nöbete çıkışımda yanımda tırnak makası ve kolonya götürdüm. Bir güzel koparıyordum. Sonra törpü kısmı ile içini iyice oyuyordum ve kolonyayı basıyordum. İnanılmaz acı veriyordu her bir işlem. Yalnız şunu unutmamak lazım bunların verdiği acı siğil olan parmağımı bir yere çarptığımda duyduğum acının yanında hiç kalır. Bir de çarpmaya çok müsait bir alanda hali ile gün içerisinde defalarca bu acıyı duyar olmuştum ve artık o siğil benim en büyük düşmanımdı.
Defalarca koparttım, oydum, kolonyayı bastım. Hiç sıkılmadım, pes etmedim. O benden daha inattı, ben her idam fermanını okuduğumda o yine orada beliriyordu. Belli ki beni çok sevmiş, benimsemiş. Bir süre sonra acı hissetmemeye başladım. Spor niyetine, zevkine, keyif alarak koparıyordum. Gazete eklerinde ki bulmacalarla oyalanırcasına... Baktı ki bu benden daha psikopat bir daha görüşmemek üzere s. olup gitti. O gün bugündür görüşmedik. Yıllar oldu... Tekrar ettiğini duymuştum. Umarım beni ziyarete gelmek gibi bir hataya düşmez.