vazgeçtim ben müzeyyen. insana olan inancımdan vazgeçtim. çünkü ben yerle bir olmaktan çok yoruldum. affedemediğim tonlarca mesele var, irili ufaklı. ama biliyor musun, bir kalbi olduğunu unutmuş insanlar için üzülmüyorum artık. ve inan bana, onlarınki kalıcı bir hafıza kaybı. sen de çok didinme onlar için, incinirsin. incitirler seni, öpmeye kıyamadığım çocuk kalbinden. bir çocuk incindiği vakit tüm dünya darağacında sallanmaya mahkumdur. bunu da bilirsin.”