Çevrimiçi

“Ona bir şey yapmadın değil mi, son gün?” “Yapmadım Fegel, sen istedin diye yapmadım.” Rahatlamış gibi verdim nefesimi. Sessizce şükrettim.
“Ölmesine üzülür müydün?” dedi yavaş adımlarla yaklaşırken.
Başımı kaldırdım.
“Üzülmekle kalmazdım Petra, ben de onunla ölürdüm.”
Yüzüme boş bir duvara bakıyormuşçasma baktı. Bir adım daha yaklaştı. İrkildim, kalp atışlarım hızlanmıştı.
“Odana çık!” dedi buyurur gibi. “Ben izin verene kadar da sakın oradan çıkma.”
“Nasıl?” diye sordum biraz şaşkınlık biraz da pişmanlıkla.
“Odana çık Fegel.” dedi tekrar mekanik bir tonda, bu kez sesinde en ufak bir his yoktu.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________