Çevrimiçi

Yürümeye devam ederken tavşanlarm istilasına uğradık birdenbire. Yeni bir yavru fark ettim en arka sırada. Daha kaçmaya çalışamadan aldım ellerimin içine. Gözleri ve kulakları olmasa onu bir pamuk yumağı sanabilirdim. O kadar şirindi ki masumca titredi avuçlarımın içinde. Benden korkuyordu. Dikkatle okşadım başını ve yere bıraktım. Ben de o tavşan gibiydim aslında. Petra beni avuçlarının içine almış uzaktan da olsa sevmeye çalışıyordu. Bense ondan bir şekilde korkuyordum. Fiziksel olarak bir zarar vereceğinden değil, aşırı sevgisinden. Her şeyi içinde yaşıyordu. Tek kelime etmeden, dışarı bir an olsun yansıtmadan. Şaşıyordum doğrusu.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________