Çevrimiçi

O dedim, gülümsedim.
Onların evinin Duygusu, sessiz sakin.
Kendini atamıyor diye içine atıyordu.
Son raddeye gelene kadar tutuyordu içinde zehrini. İçi kan ağlarken, gülümsüyordu. Kalabalık içinde yalnızdı. Konuşmayı çok severdi ama çoğu zaman susuyordu, istemediği için değil bir şey değiştiremeyeceğini kanıksadığı için.

Ne kadar bendi,
Huzura erdi.

~

__________________

İmzalardaki bağlantıları veya görselleri görüntülemek için gönderi sayınızın 10 veya daha fazla olması gerekir.