Çevrimiçi

Ülken için savaştığında bilmelisin ki, hangi şekilde ölürsen öl, hatta hangi işkenceler maruz kalırsan kal, asla cinayetten sayılmaz. Ölüm sebebin ne olursa olsun şehit derler. Öyle ki, üzerine bomba bağlayıp patlasan bile ölümün insanlar tarafından, tanrı katında onurlandırılır. Ama kendinizle olan savaşınızı kaybettiğinde, ki bu genelde intihar olur. İnsanlar seni lanetlerler. Evinde, tüm uzuvların vücudundan ayrılmış şekilde ölü bulunmak bile cenaze töreni yapmalarını ve senin için gözyaşı dökmelerini sağlar. En kötü cinayet, intihardan daha güler yüzlü gelir insanlara. Bizler nasıl her şeyin temizini istiyorsak, tanrı da verdiği verdiği hayatı temiz bir ölümle geri ister. Tarihteki bütün kurbanlar günahsızlardan seçilmiştir. İlk kurban bir hayvandı. Sonraki kurbanlar bakire. Her şeyden önce bir amaç için ölmek kutsal sayılır. Ama öldürenin kim veya ne olduğuyla hiç kimse ilgilenmez. Çünkü katil olmak, ileride kahraman olabileceğinin ihtimalini tetikler. O gün geldiğinde nefes almıyor olsan bile. Fakat hiçbir intihar, kendini ilerde onurlandırılmasına izin vermez. Hep bir ihtimal bırakır geride. İlk intihar, dünyadaki insanlık tarihinden daha eskidir. Çünkü cennet meyvesini ısıran Âdem'in hikâyesine hayat vermiştir, Pamuk prenses masalına. Belki de o bile intihar etmiştir cennette...