|
Yanıt: Tanıyorum, Kinsin Sen!
Hastaneye giderken, tabii sen hayattayken aklıma hemen en kötü ihtimal geliyordu. Şimdi, karşında diz çökmüş beklerken, en kötü ihtimalin ölüm olmadığını anlıyorum. Keşke o kazada ben ölseydim. Bu denli acıya kafa üstü çakılmazdım en azından. Her gece tekrar tekrar sıçramazdım gözümü yumduğum anda. Bir anda yok olmak, yok olana kadar ıstırap çekmekten katbekat daha mantıklı geliyor bana, böyleyken.
|