Bir kız vardı bizim sınıfta.. Adı Yağmur.. Bir kız daha vardı. Onun adı ise Elif..
Elif, Yağmur'a özeniyordu. Hergün Yağmur'un saçları gibi yapıyordu kendi saçlarını da.. Yağmur bu durumu fark etti. Saçlarının aynı olmaması için hergün saçların şeklini değiştirmek zorunda kalıyordu. Sadece saç mı? Yağmur'un kendine özgü bir tarzı vardı ama artık yok.. Çünkü Elif bu kızın tarzını da özenmişti...
Bir gün Yağmur, aldı Elif'i karşına konuştu. Şöyle dedi :
— Senin yüzünden yapacağım saç şekli kalmadı sayende.. Ama biliyor musun? Sana diyecekler "özenti" diye..
— Kanka, ben sana özenmiyorum ki!
— Nasıl özenmiyorsun yahu? Dümdüz.. Özeniyorsun işte...
— ...
— İnsan izin alır. "Ben de saçlarımı böyle yapmak istiyorum. Belki rahatsız olursun..." diye...
— Peki.. Bu kadar abartacaksan bir daha böyle birşey olmayacak...
Yağmur ile Elif'in dostluğu bozulmadı.. Lâkin, bu konu kapandı.
Kimse kimse gibi degildir..