Öncelikle sayın @
Asi Ruh böyle bir konuyu açtığın için teşekkür ederim. Benim de bu konuda dikkat çekmek istediğim birkaç husus olacaktır;
Bir insan bu noktaya neden gelebilir ki? Diğer insanlar gibi işine gücüne gidip parasını kazanıp rahat bir hayat yaşamak isteyen, çevresinden gereken ilgi alaka ve sevgiyi görmek isteyen diğer bireyler gibi yaşamını idame edemez ki? Çünkü onu tükenmişlik noktasına getiren hususlar illa ki hayatını çok etkilemiştir. Buna kavramsal olarak sendrom da derler, norm da derler.. Bir kılıf uydurulur, bir sebep bulunur bu şöyle, o böyle de denir. Önemli olan bu durumda insanları nasıl tekrar kazanabiliriz, nasıl hayatına dokunup da, tek değilsin YANINDAYIM diyebiliriz.. Ben çevremde dönemsel olarak bu duruma giren samimi arkadaşlarım oldu 2 kişi.. Elimden geldiğince her şeyin daha güzel olacağına, bunun dönemsel olarak istediğimiz gibi hayatımız gitmediğinde meydana gelebileceğini dahi anlattığımda gözleri dolu dinlerken, AĞLAYARAK TEBESSÜM ETTİLER. Çünkü zor durumda olduklarını, çıkmak istediklerini o durumdan, güzelliklere erişmeyi istiyorlar.. Bunlar da zihinlerine empoze edildiğinde "Lütfen, çok ihtiyacım var" dermişçesine tebessüm ediyorlar.
Şimdi forumda içtenlikle bu duruma hiç geldin mi diye sorsak, cesur olan insanların çok güzel hikâyelerle örneklendirmelerini dinleyebiliriz. Şimdi konunun esasından devam edelim; bu zaman süreçlerinde İNTİHAR'I çok düşünürler, Bu sebeple; hikâyenin/masalın/öykünün ne olduğuna nelerden rahatsız olduğuna hatalı seçimlerinin olup olmadığına dikkat çekerek cümleler içerisinde toparlamak gerekiyor o psikolojiyi, iletişimi sürekli aktif olarak sürdürmek gerekiyor. Çok ileri derecede kendisine zarar verme ihtimali olan kişilerin aileleriyle de iletişim halinde olmak gerekiyor. Kısa süre içerisinde bu durumda olan çevremden tanıdığım güzel kalpli, aklıselim, eğitimli birisini Bakırköy Ruh Sinir Hastalıklarına ani ataklarından dolayı yatırmak zorunda kaldı ailesi.. Allah boşlukta olanlara, sadece bir umut eli bekleyenlerin yardımcısı olsun.