Ally's Quotes

Çevrimiçi

“Sandığı mı açtın?”
“Evet.” dedim sakin görünmeye çalışarak.
“O hâlde içindekileri de görmüş olmalısın.”
Aklım hâlâ duyduğum o fısıltıdaydı. Elbise umurumda bile değildi. Kafamm yerine gelmesi için bir süre sessizce bekledim. Sonra Petra'nm gözlerine bakıp sordum.
“Sevdiğin kadınlardan birinin miydi?”
“Sence?”
“Sanmıyorum.” dedim başımı olumsuzca sallayıp.
“O kadar duyarlı olduğunu düşünmüyorum. Üstelik böyle bir şeyi yapacak kadar âşık olduğunu da.”
“Beni tanımaya başlıyorsun sanki.” dedi. İkimiz de gereğinden fazla ciddiydik. Petra'nm kaşları yeniden çatıldı. Ellerini birleştirip öne doğru eğildi.
“Annemindi.” dedi. Nedense inanmıştım. Aksi de olamazdı zaten.
“Üzüldüm.” dedim. “Onu kaybetme...”
“Onu hatırlamıyorum.” dedi. “Hiçbirini. Ne annemin ne de babamın yüzünü. Hatta kardeşlerimi bile. Hepsi uzak birer anı şimdi. Unutmak isteseydim kolaylıkla unutabilirdim hatıralarını. Ama varlıklarını unutmamak için çok zorladım kendimi.”
“Tanrım!” dedim korkuyla. “Hiçbirini mi?”
“Evet, hiçbiri.”

Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

Marlo'nun switini giyip aynada nasıl durduğuna baktım ve bir an için onu görür gibi oldum.
Okul yolunda beklediğim iri ve yakışıklı çocuk. Gözleri dünyanın sekizinci harikasıydı. Gerçi o da benimkiler 259 için aynı şeyi düşünüyordu ama olsun, onunkilerin evren üzerinde bir eşi yoktu, olamazdı da.

Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

“Ben... Şey...”
Tıkanmak bu olmalıydı. Konuşamıyordum.
“Bir şey söylemek zorunda değilsin Fegel.”
“Ama kendimi buna mecbur hissediyorum.”
“O zaman benim için bir şey yap.”
Bir an için duraksadım, isteği ne olabilirdi ki?
Gözleri uzun bir aradan sonra gözlerimi buldu.
“Kendini kötü hissettiğin an bana söyle ve ben de bunu düzeltmenin bir yolunu bulayım, olur mu?”
Cümleler anlamını yitirmiş, bakışlarım Petra'nm gözlerinde kilitlenip kalmıştı. Kendimi yüzlerce insan öldürmüş bir katil gibi hissettim. Acımasız, aşağılık bir cani gibi. Yer yarılıp da içine girsem bunu hak etmiş sayılırdım. Petra'nm bana duyduğu tertemiz sevgi bir tokat gibi inmişti suratıma. Canım ne için yansa bilemedim. Ailem bir tarafta, Marlo bir tarafta ve Petra bir tarafta. Üç kefesi olan bir terazi boşlukta sallanıyordu şimdi. İşin tuhaf yanıysa ağır gelen Petra'ydı. Her şeye rağmen Petra. Marlo'ya duyduğum güçlü aşka rağmen Petra.

Paranoya/ Tuba Arık




~

__________________

 

Çevrimiçi

Aklımın hâlâ başımda olmasından bahsediyordum. Delirmemiştim. Bu iyi haberdi. Arada adımı söyleyen o sesi duyuyor olsam da duymamazlıktan geliyordum. Çünkü her insan birazcık deliydi ve paranoya her insanın mühürlü bir kaderiydi.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

O bana âşıktı, ben de Marlo'ya. Tablo fazlasıyla acıklıydı.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

Başmı diğer tarafa çevirdi. Duygusal anlarda genellikle yüzüme bakmıyordu. Ona bakmca güçlü bir erkek görüyordum. Hem fiziksel hem de manevi yönden. Gerçekten de öyleydi. Bir doksanlık boyu kimi zaman onun yanmda ufak bir velet gibi görünmeme neden olsa da tipini beğenmiyor değildim. Onda kimsede olmayan farklı bir çekim gücü vardı. Buna acısı mı yoksa yaşadığı asırlar mı neden olmuştu bilmiyordum ama insan ona karşı hayranlık duyuyordu.
Bilmedikleri yok denecek kadar azdı. Ama her zorluk gibi onun yoluna çıkan bela da bendim. Sekiz yüz elli yıllık kocaman bir yaşam boyunca bir tek benim yüzümden tökezlemişti Petra. Bana verdiği zararı telafi etmek için adeta çırpmıyordu. Bunu görebiliyordum ve engel olmuyordum.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

Yürümeye devam ederken tavşanlarm istilasına uğradık birdenbire. Yeni bir yavru fark ettim en arka sırada. Daha kaçmaya çalışamadan aldım ellerimin içine. Gözleri ve kulakları olmasa onu bir pamuk yumağı sanabilirdim. O kadar şirindi ki masumca titredi avuçlarımın içinde. Benden korkuyordu. Dikkatle okşadım başını ve yere bıraktım. Ben de o tavşan gibiydim aslında. Petra beni avuçlarının içine almış uzaktan da olsa sevmeye çalışıyordu. Bense ondan bir şekilde korkuyordum. Fiziksel olarak bir zarar vereceğinden değil, aşırı sevgisinden. Her şeyi içinde yaşıyordu. Tek kelime etmeden, dışarı bir an olsun yansıtmadan. Şaşıyordum doğrusu.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

“Daha önce de söyledim, şimdi şöyle düşün; sen o ilacı dokuz yıl boyunca aralıksız aldın ve bedenin bu yeni sistemi bir kafes gibi bünyesine aldı. Şimdiyse hızla dışarı çıkıyor. Oysa kafes hâlâ kapalı. Ufak bir sarsıntı geçiriyorsun. Aklın karıştı çünkü. Yakında beni bir dinozor olarak bile görsen korkma, bu tamamen geçici.”
Dudaklarımı gülmemek adına sıktım ama olmadı, ufak bir kahkaha patlattım. Bu Petra'nm ilk gerçek esprisiydi. Ama o gülmedi.

Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

•'Yaşamak neden böyle içler acısı, neden bir uçurumun yanı başından geçen daracık bir yol gibi?" demişti Virginia Woolf. Tam da benim şu anki durumumu ifade ediyordu.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________

 

Çevrimiçi

Her şey zehirlidir, hiçbir şey yoktur ki zehirli niteliği olmasın. Bir şeyi zehirli yapan sadece onun dozudur.
Paranoya/ Tuba Arık

~

__________________