Yazgıtay

Çevrimiçi

Zaman ilerledikçe ve anlattığım şeyler çoğaldıkça fark ediyorum ki, istediğimi sandığım her şey, kurtulmaya çabaladığım şeylerden sadece bir tanesi. Burada davranışlarımı insanlar belirliyor ve anlatmak istediklerim onların duymak istediklerine dönüşüyor. Hem nefret ediyorlar, hem de seviyor gibi görünmeye çalışıyorlar. Evet, nefret ediyorlar. Çünkü korktukları şeyleri yaptığımı zannediyorlar. Dürüst olmam gerekirse bana kaçış yolu bırakmadıklarını göremeyecek kadar nefret ediyorlar. Evet, eğer olayın özüne inecek olursak, aslında hiçbir şeyi isteyerek yapmıyoruz. İçimizden gelen duygu ile göstermeye çalıştığımız davranış arasındaki yolda sıkışıp kalmış durumdayız. Buna “ahlak” deniyor. Fark etmediniz mi?

__________________

 

Çevrimiçi

Şu anda durduğum noktadan baktığımda, benimle, kendim arasındaki mesafede kaç insan var biliyor musun? Elbette bilmiyorsun. Kendime ulaşana kadar öldürmem gereken bir ülke dolusu insan var, ama sen beni sürekli meşgul ediyorsun.

__________________

 

Çevrimiçi

Karanlık geceyi örter, geçmişi değil!

__________________

 

Çevrimiçi

Henüz hiçbir şey bitmedi. Siz bu başlığı okurken ben hastanede tedavilere tam gaz devam ediyor olacağım. Dışarıya ait hiçbir hayalim olmamasına rağmen umutla çıkış kapısı arıyorum. Çünkü hayal kırıklıkları ile girdiğim bu yerden ancak umutla çıkabilirim...

__________________

 

Çevrimiçi

Yasakları aşmanın sebebi, hayatımızın başkaları tarafından kontrol edilmeye çalışıldığını fark etmemizdir. Fakat bunun özünde özgürlük yatar. Yasakları aştıkça özgür olduğumuzu düşünürüz. Peki, yasakları aştıkça özgürlüğümüzden verdiğimizi hiç düşündünüz mü? Yani yasağı koyan veya koyanlar aslında bunu yapmamıza sessiz kalarak bizden kurtulmuş olamazlar mı?

__________________

 

Çevrimiçi

Güven, en devasa yapıttır. Bazen, bir insanın başka bir insana böyle şeyler inşa etmesine hayranlık duyuyorum. İnanın bana. Bu yapıtın yıkılışına hiç şahit oldunuz mu? Evet, mi? Ben altından sağ bile çıktım. Çünkü nefes alıyorum. Sadece nefes. Nefes çok önemlidir. Hâlâ kurtulamadığımızın göstergesidir. İnsan, bazı şeyleri öğrenmek istemez. Daha doğru bir ifadeyle, dürüst bir yalan, en keskin doğrudan daha iyi gelir kulağa. Güven, kimi zaman yeni düşen süt dişinin bıraktığı boşluk gibidir. Öylesine masum, öylesine kanamalı. Yeni boşluğun dolması için yapmanız gereken tek şey; hiçbir şekilde oraya (Yara) dokunmamaktır. Güven ve hayal kırıklığı, aynı sokakta ama farklı kaldırımlarda yürürler. Bazen, yalan olduğunu bildiğiniz halde inanmış rolü yaparsınız. Hepimiz yapmışızdır. Eminim, şu anda bile yapanlar vardır. Sonra da inanırsınız. Bir zaman sonra da bu garip duruma alışmaya başlarsınız...

__________________

 

Çevrimiçi

Yâ eyyyuhâllezîne âmenûctenibû kesîran minez zanni, inne ba’daz zanni ismun, ve lâ tecessesû ve lâ yagteb ba’dukum ba’dâ(ba’dan), e yuhıbbu ehadukum en ye’kule lahme ahîhi meyten fe kerihtumûhu, vettekullâhe, innallâhe tevvâbun rahîmun. (Hucurât 49/12)

__________________

 

Çevrimiçi

Bazen, körü körüne inandığım şeyler oluyor. Sonra, bu durumun Tanrı'yla bir alakası var mı acaba, diyorum. Cevap veremiyorum.

Hadi inkâr edelim!

__________________

 

Çevrimiçi

Benim anılarım yok, yaralarım var. Sorulduğu yerden bir bakire gibi kanayan!

__________________

 

Çevrimiçi

Etrafınızda; “Benim için çok değerlisin”, diyen insanların sayısı ne kadar fazla ise, o kadar ölüme yakınsınız demektir. Çünkü insan oğlu, en iyi değeri sadece ölüye verir!

__________________