Yazgıtay

Çevrimiçi

Unutturan her şey bağımlılık yapar. Her insanın canı yanmıştır. Nefes aldığımız sürece de bunun olması muhtemeldir. Bunlar bilinen gerçeklerdir. Psikiyatrlar da, psikologlar da adına “Çaresizlik” der. Çaresizliğin narkozu da, panzehiri de umuttur. Daha açık olmak gerekirse, çaresizliği göz ardı etmenin en klasik yöntemi umut etmektir. Çünkü canımız yandıkça çabalarız. Unutmak için. Kurtulmak için. Kaçmak ve göz ardı etmek için. Fark ettiniz mi, bilmiyorum, ama insanoğlunun en büyük ortak zaafı kulağa hoş gelen ve rahatlatan şeylerdir.

__________________

 

Çevrimiçi

Kirli görünmek, temiz olmaya çalışmaktan daha kolaydır. Çünkü aynı gün, insanlar yüzünden kendi içimde yine o insanlar tarafından psikopat veya ruh hastası olarak nitelendirilen bir manyak yaratmıştım. Bu konuda o kadar kusursuzdum ki, sanki Tanrı'nın mesleğini elinden almıştım. Size saçma gelebilir, fakat işin özünde fedakârlık vardı. Göremiyor musunuz? Yakından bakın. Ve daha yakından! Görene kadar deneyin. Nasıl bir fedakârlık olduğunu anlatmayacağım çünkü. O günden bu güne benim tek karın ağrım, herkesin bu psikopatın yaptıklarını kabullenir ve olağan karşılamasıydı. İkinci kişiliğimi kıskanıyor muydum? Bunun cevabını hâlâ veremiyorum. İnsan yapımı her şeyin yan etkisi olduğu gibi bunun da vardı. Bunu fark etmem için de zamana ihtiyacım vardı. Zaman ilerledikçe zihnimin içinde sıkışan psikopatça ve sapıkça düşünceler zapt etmişti. Olmayan bir hikâyeyi anlatmak ne demek bilemezsiniz. Hele de bu hikâyeyi yaratmak nasıl bir şey asla bilmek istemezsiniz. Bunu basit bir yalan olarak düşünmeyin. Çünkü yalanı, sadece kendinizi kurtarmak için söylersiniz. Bense tam tersi için uğraşıyorum.

__________________

 

Çevrimiçi

İnsanlar gerçek bir ruh hastası gördüğünde ünlü biriymiş gibi davranır. Yani onu özel hissettirmek ister. Çünkü sizden gerçeği öğrenmek yerine psikopatça şeyler duymak ister. Kendi yapamadığı ya da aslında hep isteyip de cesaret edemediği şeyleri duymak isterler. Ben buna günah çarkı diyorum. Yani cehennemin kadrolu elemanı ile geçici personeli arasındaki çark.

__________________

 

Çevrimiçi

Ben yolunda giden her şeyin kanseriyim.

__________________

 

Çevrimiçi

Her şeye sahip olana kadar çalışıyoruz. İhtiyaçlarımızın fazlasını istiyoruz. Daha fazlasını. Kimilerimiz bunu başarıyor. Başaranlar, fark ediyor ki, aslında bir şeye sahip olmak için, karşılığında, kendinde olan başka bir şeyin daha fazlasını vermen gerekiyor. Bu, yere okey attığını, oyunun sonunda fark etmekle aynı şey. Hastaneye girdiğim andan itibaren şunu fark ediyorum; insanları korkutmak için ne Tanrı olmaya gerek var, ne de kandırmak için Şeytan olmaya. Bunu vücudunda çıkan küçücük leke bile sağlayabilir.

__________________

 

Çevrimiçi

Kanserden kurtulacaksın. Sonra ne olacak biliyor musun? Sürekli düşüneceksin. En ufak hastalıkta kanserli hücre kâbusu göreceksin. Zaman geçtikçe bunlar somutlaşacak. Güneş lekesinden dahi korkar hale geleceksin. Vücudunda çıkan her kızarıklığı, sivilceyi, izi, çiziği vs. fakülteyi on yılda bitirmiş bir tıp öğrencisi gibi ölümcül bir hastalığa bağlayacaksın. Korkunç olan ne biliyor musun? Ölüm değil. Tekrar savaşma korkusu! Biraz da olsa anladın mı neyin olduğunu?

__________________

 

Çevrimiçi

Dikkat etmediğin için kanser olmadın. Dikkat ederek de kurtulamazsın. Hatta eskisinden daha kötü olursun. Çünkü ne yaparsan yap, dikkat ettiğini düşündüğün şeyleri kontrol etme gereği duyarsın. Çünkü gözden kaçırma ihtimalin var. Ve bu ihtimaller seni kanser yapar. Kendi yarattığın kanserden bahsediyorum Sami. İşte bununla savaşamazsın! Hâlâ fark etmedin mi?

__________________

 

Çevrimiçi

Savaşmanın aslında kabullenmenin ilk belirtisi olduğunu biliyor muydun? Sadece savaşı başlatan ile savaşmak zorunda kalanlar arasında sonucu geç kabullenme farkı vardır. Ancak sakın unutma; savaşmak, tüm sonuçları ta en baştan kabul etmektir.

__________________

 

Çevrimiçi

Küçücük bir hata sizi en dibe kadar indirip tekrar gökyüzüne ulaşmanızı sağlayabilir. Ufak bir gözden kaçırmanın sonunda neler olabileceğini tahmin bile edemezsiniz. Her şeyden önce, sizi köşeye sıkıştırmaya çalıştırdıklarında gerçek gücünüzü görebileceğinizi unutmayın. Bkz. Akrepler. Onlar da tüm zehrini köşeye sıkıştırdıklarında boşaltırlarmış. Her neyse.

__________________

 

Çevrimiçi

Yapmaya korktuğunuz şeyler yüzünden insanların sizleri yargılaması nasıl bir şeydir, bilir misiniz? Ben korkunç şeyler yapamayacak kadar korkak olduğumu düşünüyordum. Herkes de benimle aynı fikirde zannediyordum. Beni tanımayanlar bile elimde bıçak görseler dahi cinayet işlemeyeceğimi düşünmez diyordum kendi kendime. Sevgisini dahi göstermeye çekinen insandım ben. Ta ki anlattıklarım insanları korkutana kadar. Siz adına ne derseniz deyin, bu benim için peygamber olduğunu çok geç fark etmek gibi bir şeydi. Bizler aynıyız aslında. Korkularımız aynı. Zaaflarımız aynı. Ve hepimiz aynı hayatların kopyasının çoğaltılıp dağıtılmasıyız.

__________________